《冬節忤寒約客默坐爇品字柴作五禽戲體中差小》 鄭清之

dōng jié wǔ hán yuē kè mò zuò ruò pǐn zì chái zuò wǔ qín xì tǐ zhōng chà xiǎo
冬節忤寒約客默坐爇品字柴作五禽戲體中差小

téng liù fù xuān duò hán lì, liù huā wèi bàn tiān jī zhī.
滕六附暄墮寒力，六花未辦天機織。
lí jú lǎo jǐn lán shǐ yá, líng pó xiān zǐ fāng zhǒng xī.
籬菊老盡蘭始芽，凌婆仙子方踵息。
shuǐ biān tíng tíng féng yù rén, zhào yǎn gǎo yī rú jiù shí.
水邊亭亭逢玉人，照眼縞衣如舊識。
bīng shuāng xiāng yǔ lì zhēn cāo, fēng dié nà néng fàn zhuāng sè.
冰霜相與厲貞操，蜂蝶那能犯莊色。
tīng qú chuī dí zuò shāng shēng, zhèng yīn mǎn dì chū jīn shí.
聽渠吹笛作商聲，正音滿地出金石。
jú pō wèi suǒ gū shān shī, hǎo jù xīn cóng zuò zhōng de.
菊坡為索孤山詩，好句新從座中得。
èr jūn lián bì rú cháng chéng, xiào zhěng yún tī zài gōng mò.
二君聯璧如長城，笑整云梯再攻墨。