《昨雖移韻於蘭然石鼎聯章不可以不成也再賦一》 鄭清之

zuó suī yí yùn yú lán rán shí dǐng lián zhāng bù kě yǐ bù chéng yě zài fù yī
昨雖移韻於蘭然石鼎聯章不可以不成也再賦一

xù shī kuì wú xiū gěng lì, yì xù zhōng duàn kē mǔ zhī.
續詩愧無修綆力，意緒中斷軻母織。
diào tóu yín zuò yù chéng mèi, chū wěn bēi míng fāng yuàn xī.
掉頭吟坐欲成寐，出吻悲鳴方愿息。
jūn shī ài méi bǐ bù tíng, sì dié yáng guān rén wèi shí.
君詩愛梅筆不停，四疊陽關人未識。
bīng hú jiāo yìng xuě tóng diào, qiū shuǐ wèi shén yuè zhēng sè.
冰壺交映雪同調，秋水為神月爭色。
xiāo rán wèi kěn dì shān fán, jiè rú hé bì huà sōng shí.
翛然未肯弟山礬，介如何必化松石。
shī tán zhì yùn bǎi yí xìng, dí lěi shōu gōng jù mèng dé.
詩壇置韻百夷姓，敵壘收功劇孟得。
xū jūn wèi méi zuò jiā chuán, wèn shì xuán míng fán shǐ mò.
須君為梅作佳傳，問事玄冥煩史墨。