《張可大甥與古愚家兄游陽孟巖已廢而舊日之山》 丘葵

zhāng kě dà shēng yǔ gǔ yú jiā xiōng yóu yáng mèng yán yǐ fèi ér jiù rì zhī shān
張可大甥與古愚家兄游陽孟巖已廢而舊日之山

xiào tuī chuāng hù yī qīng shān, chá dǐng sōng fēng rù ěr chán.
笑推窗戶揖青山，茶鼎松風入耳潺。
lǎo qù yǐ zhī jīn shì cuò, pín lái shèng dé cǐ shēn xián.
老去已知今世錯，貧來剩得此身閒。
shù liú zhěn shí xīn zhǎng zài, shè shuǐ chuān lín bù yǐ nán.
漱流枕石心長在，涉水穿林步已難。
liù shí nián lái zuì tí bì, nǎ zhī shàng zài bái yún jiān.
六十年來醉題壁，那知尚在白云間。