“野闊風長真快哉”的意思及全詩出處和翻譯賞析

jì tí mì zhōu sū xué shì kuài zāi tíng tài shǐ yún cǐ chéng zhī xī běi sòng kè
寄題密州蘇學士快哉亭太史云此城之西北送客

chū chéng sòng kè kè wèi lái, zhǔ rén dào cǐ xiān pái huái.
出城送客客未來，主人到此先徘徊。
dì lín wéi shuǐ jí qīng kuàng, měi wèi sòng kè shuāng yǎn kāi.
地臨濰水極清曠，每為送客雙眼開。
kè lái jì zuò gē guǎn zuò, hóng xiù quàn jiǔ wú tíng bēi.
客來既坐歌管作，紅袖勸酒無停杯。
zhǔ rén zì xǐng kè yǐ zuì, mén wài luò rì lí jū cuī.
主人自醒客已醉，門外落日驪駒催。
yī kè shàng mǎ tuì àn zé, wèi rěn biàn yōng qiān qí huí.
揖客上馬退岸幘，未忍便擁千騎回。
mǎn jīn gāo xìng shǔ xuān jiàn, yě kuò fēng zhǎng zhēn kuài zāi.
滿襟高興屬軒檻，野闊風長真快哉。